Evvelin bir kişiydi sonunda bir kişi
Eşin bulup yuva kurmak yaradının işidi
Dünyada en yakının insanın öz eşidi
Gerisi dünya şöhreti ekmeğidi aşıdı
Kömek olmaz bir kimseden direnmeye çalışır
Çabalıyar ki dik dursun meşakkate alışır
Dünya evi yuva kurur çol çocuğa karışır
Kalpten kalbe bir yol vardır her yuvanın başıdır
İnsanın kendi aklına goyma akıl yürümez
Altın her zaman altındır toprakta da çürümez
Mayamız topraktandır her cefaya katlanır
Tez canlık eyleyenler hemi toy hemde naşıdır
Düşer kalkar ömür biter kanaat herkese yeter
Fedakarlık yapmak gerek o zaman ocağın tüter
Sonunda yalnız kalırsın kalırsın gene bir kişi
Artık el etek çekersin bekleyersin bu gerdişi
Çınar yaprak döken gibi dökülüp de kalır çöpü
Görünür ömrün dibidi kapanır üstüne kapı
Artık kalmaz eski yapı lmaz bir kimseye tapı
Bütün çabaların boşa kaybedersin bu savaşı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder