Düşmedim

Yoksul aile çocuğuydum
açlık vurdu ,ben düşmedim!
Serpild,im gözde genç oldum,
Harclık vurdu ben düşmedim


Atılgandım ,koştururdum
Boşa gitmez,boş dururdum.
Gönlüm boldu,hoş dururdum
kıskançlık vurdu ,düşmedim!


Hep gider idim ileride
Yılıp galmazdım geride
köyümün dilberleri de
uzak durdu ,ben düşmedim.


Yoksuldan kaçardı kızlar
Hiç erimezdi buzlar
Başka köyler bizi gözler
görücü usulü evlendim ,düşmedim!


Ancak gördüm düğünümde
Fırsat yoktu beğenimde
Yoktu doğru diyenimde
Pos yuva gurdum düşmedim!


Derken çoluk çocuk bastı
Duygumun önünü kesti
Böyle şeyler boş hevesti.
Ömrümü verdim düşmedim.


Çocuklardan vazgeçmedim
Gönlüme göre seçmedim
Sorumluluktan gaçmadım
Özgürlük verip düşmedim,



Bi terefi gırıh getti
eli,m her imkana yetti
Geldi geçti ,ömür bitti
itibarımnan düşmedim.